တစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္ခဲ့တုန္းက ခ်စ္သူေယာက်္ားကိုလုိအပ္ခဲ့ဖူးတယ္။
ဒါသဘာဝပါေလ.....
ညေတြဟာ ၾကယ္ကင္းမဲ့ တိတ္ဆိတ္ ေအးခဲေနတယ္။ ေထြးေပြ႔ထားမယ့္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးတယ္။
ဒါသဘာဝပါေလ....
ကစားစရာေလးေတြကို ေဆာ့လုိ႔အားရျပီးရင္ လႊင့္ပစ္လုိက္တယ္။
ဒါသဘာဝပါေလ....
ငါ့လုိမိန္းမမ်ိဳးကို ခ်စ္ဖုိ႔ၾကိဳးစားရတာ ငွက္ေပ်ာသီးအခံြႏႊာတာေလာက္ မခက္ခဲ။ ျမန္ဆန္တယ္။
ဒါသဘာဝပါေလ....
ဒါေပမယ့္.... ဒါေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ ငါျဖစ္ခဲ့ရမွာလဲ။
တစ္ေယာက္ထဲ အားငယ္ အကူအကယ္မဲ့တုန္းက ႏွစ္ေယာက္အတူရွိရမွာ။ နည္းနည္းေလာက္ ခ်စ္တင္းႏွီးေႏွာ႐ံုေလာက္ပါ။
ဒါေတြ ဘာေၾကာင့္ဆုိတာ ..... .... သိမယ္လုိ႔ အျမဲေတြးခဲ့ဖူးတယ္။
အခု... ၾကင္နာမႈ ဂ႐ုစိုက္မႈေလးေတြ စတင္ခံစားေနရရင္ေတာင္....
ဒါေပမယ့္.... အခ်စ္ေရ.... ကိုယ့္ကိုေမ့လုိက္တာ ပိုေကာင္းတယ္ဆုိတာ
ယံုၾကည္လုိက္ပါ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment